Met de toenemende vergrijzing en het feit dat ouderen langer thuis (moeten) blijven wonen worden Verenigingen van Eigenaren steeds vaker geconfronteerd met verzoeken voor aanpassingen in de gemeenschappelijke ruimte. Oplaadpunten en/of stalling voor scootmobiels, elektrische deurdrangers, hellingbanen, trapliften of sleutelkluisjes zijn hierdoor geregeld onderwerpen van discussie binnen VvE’s.
Er zijn twee situaties mogelijk waarin voorzieningen een rol spelen. Ten eerste als mensen met een beperking op grond van de Wet Maatschappelijke Ondersteuning voor een voorziening in aanmerking komen. Een VvE is dan verplicht om toestemming te verlenen voor het aanbrengen van de voorziening. Doen zij dit niet dan kan een gemeente dit bij de VvE afdwingen. Vaak wordt de voorziening vanuit WMO-gelden geheel of gedeeltelijk gefinancierd en worden duidelijke afspraken gemaakt over het verwijder van de voorziening bij vertrek van de bewoner.
Ik kom echter ook steeds vaker oudere bewoners tegen die verwachten dat het appartementencomplex naar hun behoeften wordt aangepast omdat het wel makkelijk is. Daarbij wordt het in sommige gevallen ook normaal gevonden dat de kosten voor het aanbrengen en eventueel onderhoud voor rekening van de VvE komen want iedereen heeft toch profijt van de aangebrachte voorzieningen. Naast het kostenaspect vinden sommige bewoners het onprettig om in een complex te wonen dat steeds meer de uitstraling van een verzorgingstehuis krijgt. Als de overige bewoners enige vorm van protest uiten hoor ik argumenten als ‘barmhartigheid’ en ‘discriminatie’ zodat een discussie op inhoud vrijwel onmogelijk wordt. Op de vraag of door het aanbrengen van voorzieningen de verkoopwaarde van het appartement positief of negatief beïnvloed wordt heb ik tot nog toe geen sluitend antwoord.
Niet alleen VvE besturen worden geconfronteerd met de vraag of het aanbrengen van voorzieningen moet worden toegestaan. Ook menig rechter heeft zich gebogen over de vraag of de VvE bijvoorbeeld verplicht kan worden oplaadpunten voor scootmobiels in de gemeenschappelijke ruimte te faciliteren. De uitkomsten zijn wisselend. Soms hangt het af van de samenstelling van de bewonerspopulatie maar ook argumenten als ‘verboden onderscheid’, ‘brandveiligheid’ en ‘precedentwerking’ worden gebruikt om de eisende partij al dan niet in het gelijk te stellen. Eén ding is zeker, de gang naar de rechter heeft over het algemeen een negatieve invloed op het woonplezier van de diverse partijen.
Mijn tip is: blijf vooral met elkaar in gesprek waarbij begrip en wederzijds respect veel ellende kan voorkomen.
Bron: https://www.vvecentraal.nl/2016/06/14/de-voorzieningendiscussie/
